Bugün Tırtıl Anaokulu ve YÖM Okulları bizimleydiler. Tırtıl Anaokulu bu yıl ikinci senesine başlıyor Serbest Gezen Çocuklar Programı’nda. YÖM Okulları ise bu yıl ilk defa gelenler arasında. İlk günlerin hep farklı bir enerjisi oluyor. Tanışma telaşı, araziyi kavrama telaşı... Birkaç ziyaretin ardından ritmimizi buluyoruz. Bu henüz ilk gün. Mehmet ve Seteney, YÖM İlkokulu 3. Sınıf öğrencileri ile orman yürüyüşüne çıkıyorlar. Geçen sene yaptığımız orman barınağımız daha dün ayaktayken bugün bir kısmını yıkılmış buluyorlar. Küçük bakım çalışmaları ve orman barınağımızın yakınındaki bir ağaçtan sarkan sarmaşıkla uçma egzersizleri yapıyorlar.

Aman ne gündü! Yeni Okul’dan 3. Sınıf, 5. Sınıf ve 6. Sınıf’lar bizimleydiler bugün. Yeni Okul öğrencileri, bu sene Permakamp’ta geçen yıldan yarım kalan işlerini devam ettirme telaşındalar. Kampa uzun süredir gelmekte olan her öğrencinin kendine özgü bir işi var. Geçen sene maden kazısı yaptıkları yeri devam ettirmek isteyenler, yarım kalan kerpiç evi tamamlamak isteyenler, kendi gizli orman barınaklarını yapanlar... Ama tüm bunların yanı sıra, biz bugün kampta pek zorlandık. “Bunu yapmak zorunda mıyız”, “Ormanda mı yürüyeceğiz”, “Ay yok artık Dom’da açık sınıf çalışması mı?” Her şeyden şikayet, her şeye karşı bir isteksizlik.

Bugün Mustafa Aykın İlköğretim Okulu’ndan 1.Sınıflar ve 4. Sınıflar bizimleydiler.Yağmura doymuş orman toprağı, ekim ayının meyvelerini her yana saçmış durumda; her yer çeşit çeşit mantar dolu. Orman yürüyüşünde ve kampta pek çok mantar gördük bugün. Bu yıl Serbest Gezen Çocuklar Programı’nın üçüncü yılı. Mustafa Aykın okulu en başından beri birlikte çalıştığımız okullardan biri. Hatta geçen sene 4. Sınıfları birlikte mezun ettik bile diyebilirim J. Bu yıl sevgili Gülçin öğretmen 1. Sınıf öğrencileriyle birlikte bizimle beraber yeniden. Didem öğretmen de bir yaş daha büyüttüğü 4. Sınıf öğrencileriyle geldi bugün. Heyecan ve coşkuyu tarif etmek pek zor. Uzun bir aradan sonra kavuşma heyecanı ve yeni gelen 1. Sınıfların alışma telaşı...  Gecikmelerle de olsa günlük rutinimizi uygulamaya başladık. 1. Sınıf Senem ve Mehmet’le beraber orman yürüyüşüne çıktı.

Yeni Okul’dan öğrencilerle başladık bu yılki Serbest Gezen Çocuklar Programı’na. Bir telaş hazırlanıp duruyorduk bu ilk gün için. Permakamp ekibi olarak, sabah büyük bir heyecanla toplandık kampta. Nihayetinde çocuklar koşarak ve büyük bir keyifle vardılar araziye.

Bu hafta Ulusal Oyun Alanı Güvenlik Haftası, ama ben kutlama yapmıyorum. Aslında, bunun yerine Ulusal Oyun Alanı Tehlike Haftası kutlamayı önermek istiyorum.
Yanlış anlamayın: Oyun alanı güvenliğini takdir ediyorum. 15 yıl içinde 2000'den fazla oyun alanı inşa eden ulusal bir sivil toplum kuruluşunun CEO'su olarak, aldığımızdan emin olduğum bazı önlemler var. Mesela, oyun alanlarımızı çimento yerine ahşap ağaç elyafı ile kapladığımıza sevindim. Salıncak yerleştirme ile ilgili kurallara uyduğumuza sevindim, bu sayede bir çocuk bir salıncaktan fırlayıp bir binanın duvarına çarpmıyor.

“Bizi harekete geçiren uyaranla, ona vereceğimiz cevap arasında bir alan vardır. Cevabımızı nasıl vereceğimizi seçme özgürlüğü ve gücü bu alanda yatar. Gelişimimiz ve mutluluğumuz, cevabımızda saklıdır.” Böyle demiş Avusturyalı psikiyatr ve psikoterapist Viktor Frankl.

Permakamp’ta 2-3 Haziran hafta sonu “Suçlamayan Anne-Baba Olmak” atölyesinde, işte o alanda buluşup özgürlüğümüzü, gücümüzü ve mutluluğumuzu yeniden bulmaya koyulduk. Yolumuza ışık tutan ise psikoterapist Marshall Rosenberg’i geliştirdiği Şiddetsiz İletişim oldu…

20 Mayıs Pazar günü Permakamp’ın kurucu ekibinden olan sevgili Güneş Savaş’ın davetiye ile kendimi çocuklar için felsefe yapmak üzere Permakamp’da buldum. Permakamp kızımın çok ama çok sevdiği doğa severlerin, idealist ruhlarıyla kurmuş oldukları harika bir yerleşke. İtiraf etmeliyim ki bu kadar yeşilin, kuş seslerinin ortasında ilk defa çocuklar için felsefe atölyesi yapma deneyimim oldu.

Tırtıl Okulu bugün iki ayrı sınıf olarak ziyaretimize geldi. Toplamda sadece 15 kişi olduklarından, orman yürüyüşüne sabahtan hep birlikte çıkabildiler. Ormanın dokusu sık, pırıl pırıl ve tazecik bir yeşilden oluşuyor. Toprak kuru, her taraf çiçekler ve çeşitli otlarla kaplı. Orman yürüyüşü sakince barınağa kadar sürmüş. Barınak ve çevresinde biraz diken temizliği, barınakta bir miktar tamir ve ormandaki değişimlere bakarak, uyanan ormanı sakince gözlemleyerek geçen güzel bir yürüyüş.

Mayıs ayı biraz hüzünlü geldi bize =) Okullarla bu yılki buluşmalarımızın nihayetlendiği ay Mayıs ayı. Ekim ayından bu yana her hava koşulunda buluştuk Permakamp’ta. Birlikte pek çok şey paylaştık... Bugün, Bilgeliğin Eşsiz Macerası Okulu öğrencileriyle bu eğitim yılı içinde birlikte olduğumuz son gündü. Çocuklar Permakamp’a geldiklerinde, ellerimize minik mektuplar tutuşturdular, biraz mahcup bir ifadeyle.

Kurbağalar, kaplumbağalar, yeşil kertenkele, tavuklar ve yılan. Günümüz gerçekten çok ama çok renkliydi. Tüm bu hayvanları tek tek görme, bazılarına dokunma, bazılarına bakma fırsatını yakaladık. Uyanan doğa olduğu gibi önümüze serilmiş durumda...Hava bildiğin sıcak ve güneşli. Biz 4. Sınıflarla orman yoluna çıkarken, 5. Sınıflar ve Mehmet Permakmap’ta çalışmaya kaldılar. Şu bitmeyen işleri iyice bir toparladılar doğrusu.