Şubat ve Mart ayları ateş elementine baktığımız aylar. Aynı zamanda kafamızı göğe çevirip kuşları beklemeye başladığımız ve ağaçların kış sürgünlerinin yeşil yeşil kabarmasını takip ettiğimiz zamanlar. Hava kimi zaman güneşli kimi zaman hayli serin ve yağışlı. Yağmur ve soğuk bizi biraz yavaşlatsa da yaptığımız şeyler çoğunlukla aynı. Akışımız her zamanki gibi. Sabah birlikte kısa bir oyun saatinin ardından, ormana gidenler ve Permakamp’ta kalanlar olarak ikiye ayrılıyoruz. Ormana gidenleri kardelenler ve çuhalar karşılayacak, çamurlu orman zemininde bol bol kayacaklar. Geride kalanlar ise öğle yemeği hazırlayanlar ve bahçede çalışanlar olarak ikiye ayrılıyorlar. Elementimiz ateş; o yüzden bahçedeki kerpiç fırın gürül gürül yanmakta. Mutfak ekibindekiler öğlen yiyecekleri ekşi maya mini pidelerini hazırlayacaklar ve büyük fırında pişirecekler. Elbette bir Permakamp klasiği olarak sebze çorbası ve sobada pişen mercimek yemeği var menüde. Yemeklerimizi mümkün mertebe ateşte pişiriyoruz.

Şubat ve mart ayları ateş elementine baktığımız aylar. Hava soğuk ve yağışlı genellikle, ama BEM Okullarının ziyaretimize geldiği günlerde güneş gül yüzü ile pırıl pırıl parlıyordu. Üzerine yoğunlaşacağımız mevzu ateş ama rutinlerimiz hemen hemen aynı. İlk önce kısa bir serbest oyun zamanı ile başlıyoruz güne. Ardından iki ana gruba ayrılıyoruz. Bir grup orman yürüyüşüne giderken, diğeri Permakamp’ta kalıyor. Yerleşkede kalanlar da ikiye ayrılıyorlar. Bir grup öğle yemeğini hazırlarken, diğer grup büyük fırının karşısına mini bir fırın inşa edecek. Ateşe gerçekten yaklaştığımız çalışmalar yapıyoruz. Bahçedeki fırın harıl harıl yanmakta, çünkü öğle yemeğinin mini ekmeleri pişecek burada. Mutfak ekibindekiler öğlenin ekşi maya pideciklerini yapmaya girişiyorlar fırında. Balkabağı çorbası pişiriliyor aynı zamanda. Ve sobanın üzerinde mis gibi mercimek yemeği fokurdamakta.

Ekim ayından bu yana yeniden beraberiz. Üzerimizde pandeminin verdiği ağır rehavetten çok tekrar birlikte olmanın güzel enerjisi var. Bu yazı, her zamankinden biraz farklı olarak bir günü özetleyen bir yazı değil de, nasıl ve nelerle başladığımızı paylaştığım bir yazı olacak. Hızlı bir giriş yapmaktansa yumuşak ve sakin bir ritimle başlamayı tercih ettik. Bildik rutinlerimizle başladık. Elbette güne yine iki gruba ayrılarak başlıyoruz. Bir ekip orman yürüyüşüne giderken, diğer ekip Permakamp’ta kalıyor. Orman yürüyüşü ve atölyeler yaklaşık 10:30 suları başlıyor. Kampta kalan ekip öğle yemeğini yetiştireceği için biraz acelemiz oluyor. İkiyi ayrılıyoruz yine.

Ekim ayında Serbest Gezen Çocuklar Programı buluşmalarına başladık nihayet. Çok özlemişiz çocukların Permakamp’ı dolduran neşeli varlıklarını. Bildik rutinlerimizi hayata geçirdik yine. Ekiplere ayrıldık, ormana gidenler ve Permakamp’ta kalanlar olarak. Evet rutinlerimizi hatırlamaya, açık havanın tadını çıkarmaya çalışıyoruz henüz, ki bu kendi başına çok kıymetli. Hala içinde olduğumuz pandemi sürecinin hem bizde hem de çocuklarda tesirleri devam ediyor.