Doğal Arılara Doğru

Adem, geçen hafta gelip de "abi, ben bu yaz sonu Permakamp ekibine bal yedirmek istiyorum, bir türlü halledemedik şu arı işini" deyince, heyecanlandım. Arı bizim Permakamp tasarımımızın ana unsurlarından olunca, kurucularımızdan birinin dede yadigari bilgileri olunca, bir de bu konuda istekli olunca harekete geçmemek ayıp olurdu.

İlk iş mal sahibinin yardımcısı Hüseyin'i aradık. Çevrede bolca arısı olan birkaç kişiyi aradı. İşi bilenler için bal hasadı zamanı geliyor. Kovanlar dolu, sırf içindeki balın fiyatı bizim almayı arzu ettiğimiz fiyatı karşılamaz. Şile'de doğal arıcılıkla ilgilenen bir üreticiyi aradık akıl danıştık.

Derken iki gün sonra Hüseyin'den beklediğimiz telefon geldi. Permakamp'a yakın bir çiftlik evinin bahçıvanı elindeki üç kovanı satmaya karar vermiş. Kovanlardan biri oldukça sağlıklıydı. Alt kattaki petekler dolmuş, üst kattaki peteklerde 5-6 kilo bal vardı. Diger iki kovan ise bu kovanların oğuluydu.

İkinci kovanın alt katı nerede ise doldurmak üzereydi ve ümit vadediyordu. Son kovan ise biraz zayıf. Onun için çözümler düşünmeye başladık. Arılar akşam hava kararmaya yakın kovanlarına dönüyorlar. Taşımak için en uygun zaman hava kararmadan hemen öncesiydi. Operasyona başlamadan önce kovanların üzerine konacağı bir tezgah yapmak gerekiyordu. Yarım günden kısa sürede tezgahı hazırladık.

Cumartesi akşamı planımızı uygulamak üzere heyecanla beklemeye başladık. Hava kararmasına yakın iki araba bahçıvan Mehmet'in evine gittik. Üzerimize koruma amaçlı yağmurlukları giyip arıların yanına gittik. Kovan kapılarını zoraki kapattık. Hepsi bir türlü içeri girmiyordu. Ardından beklenmedik şekilde açılmasın diye koli bantı ile bantladık. Sonra sırayla arabalara yükledik. Artık hava iyice kararmıştı. Saatte 5-10 km hızla arabaları sürerek araziye geldik.

Gece karanlığında kovanları bir bir yerlerine taşıdık. Gerçekten zor oldu. Hem karanlık, hem de uzun mesafe taşımak bizi yordu. Neyse artık kovanlar yeni yerlerindendiydi. Koli bantlarını söküp, kapıları açtık. Herşeyin normal olduğuna karar verip kamp ateşinin başına gittik.

Sabah Adem, uyuyamamış ve soluğu arıların yanında almış. Sabah raporunu Adem'den aldık. Sorun yok görünüyor. Gün boyu arazide çalışırken her dinlenme arasında Adem, arıların yanına gidiyordu. Arıları nasıl sevdiğini görmek için gözlerine bakmak yeterliydi. Herşey yolunda giderken akşam üstü Adem sıkıntılı bir şekilde geldi ve "Abi bir sorun var. Arı trafiği az dedi". Derken bahçıvan Mehmet bizi aradı ve "abi sizin arıların bir kısmı buraya gelmiş. Oldukça fazlalar dedi". Bunun üzerine ikinci operasyonu başlatmaya karar verdik.

Arabaya atlayıp bahçıvan Mehmet'in evinin yolunu tuttuk. Bir baktık ki, taşırken kenara çektiğimiz boş kovanlardan biri oldukça aktif. İçerisinde de bir şeker kavanozu var. Bu kovan eski yerlerini kontrol eden arıları cezbediyordu. Adem, hemen Mehmet'in arı kıyafetini ve körüğünü ödünç aldı ve dışarıdaki arıları kovan ve şekerden uzaklaştırdı. Bir şey kalmayınca döneceklerini hesapladık. Bir çok arıyı cezbeden kovanı ise bir önceki akşamki operasyondaki gibi alıp Permakamp'a getirdik. Kovandan arıları uzaklaştırıp, şekeri yok ettik. Gördük ki, son taşıdığımız arıların çoğu ikinci ve üçüncü kovana girdi.

Taşıdığımız kovanı da ortadan kaldırınca esas kovanların düzgün şekilde çalıştığını gördük. Zayıf kovanlardaki ikinci katı çıkardık. Böylece arıların daha güvende hissetmesini sağladık. Dört günlük takibimizde hala bir miktar arının bahçıvan Mehmet'in evinde olduğunu, ama büyük bir çoğunluğun ise normal hayatına döndüğünü gördük.

Önümüzdeki günlerden arı yazılarına arı güncesi ile devam edeceğiz. Arılara fısıldayanlar ile ...