Yeter ki kıyafet olarak donanımlı olsunlar. Berrak bir yağmur suyu birikintisi kadar davetkar bir şey yok.Mevsim bahara çalıyor. Ormanda ve arazide tatlı tatlı mevsim dönümünün keyfini çıkarıyoruz. Bir güneş, bir bulut,  ve bir dolu çiçek;  kardelenler, çuhalar, sıklemenler. Tekrar gün yüzüne çıkan mantarlar. Hareketlenen böcekler ve solucanlar. Bakmak ve görmek için bir dolu şey.Sakince yürüme zamanı şimdi ormanda. Uyanan pek çok endemik bitkiye özen göstererek, fark ederek, fark etmeyi öğrenerek.

Permakamp günümüz yine geleneksel olarak ekiplere ayrılarak başladı. Hazırlık sınıfı Mehmet ile orman yürüyüşüne giderken, 2. Sınıflar benimle birlikte arazide kaldılar. 15 dakikalık bir serbest oyun zamanının ardından Dom’a girdiler. Dom’da kendi aralarında konuşup, açık sınıf saatinde arazide serbest oyun oynama kararı aldılar. Olağan durumda 25 dakikalık bir açık sınıf çalışması yapıyorlar. Bu çalışma, gündelik bir sınıf çalışması olabilir, veya kitap okumak ya da böcek incelemek. Bugün 2. sınıflar dışarıda oynamayı seçtiler. Saat 11’de tekrar ekiplere ayrılıp Permakamp işlerine dalma zamanı geldi. Mutfak ekibi ve bahçe ekibi olarak ikiye ayrıldık.  İkiye ayrıldık dediysem çoğunluk mutfağa girmek istedi bugün. Çünkü mutfak ekibi ekşi maya simit yapıyor Nesrin’le beraber. Nesrin’in özenle büyüttüğü kıymetli ekşi mayalı hamur, çocukların elleriyle buluşup simide dönüşüyor. Bu simitler arazide yeni yaptığımız fırında pişecekler. Bu yüzden bahçe ekibi de, sabah yakılmış olan fırının ateşini besleme işiyle görevliler. Ve fırınımızın kapağı için kerpiç hazırlamak gerekiyor. Bahçe ekibi toprak kazıp, kazdıkları toprağa saman katıp, su ile harmanlayıp kerpiç hazırlama işinde çalıştılar benimle. Ve elbette kazı yaptıkları alanın yanındaki su hasadı hendeğinde oyunlar oynamaktan kendilerini alamadılar. Mutfak ekibi de katıldı bir süre sonra aramıza. Biz fırını sıcak tutmaya çalışırken, Nesrin birkaç tepsi simidi elektrikli fırında pişirdi, ama fırınımızın ısısını tutturduğumuzda muhteşem simitler şahane fırınla buluştular nihayet.

Biz fırınla uğraşırken, orman yürüyüşündeki hazırlık sınıfı Mehmet’le beraber orman barınağımızı tamir etmiş ve ağaç okulu ziyaret ettikten sonra dönüş yolunda küçük bir baraj kurmuş, yolun kenarı boyunca akan küçük çaya.

Öğle yemeği için tüm sınıflar Dom’da toplandı. Tolga’nın pişirdiği leziz sebzeli mercimek çorbası içildi ve okuldan gelen sandviçler yendi. Yemeğin ardından Tolga’nın rehberliğinde çocuklar kendi bulaşıklarını yıkadılar. Sonrasında Permakamp programında her daim yer alan serbest oyun zamanı geldi.

Serbest oyun zamanının ardından, orman yürüyüşünü yapmayan ekip düştü bu kez orman yoluna, diğer sınıf ise kaldı Permakamp’ta.  Orman yürüyüşünde artık çocuklar kolaylıkla rehberlik yapabiliyorlar ekip arkadaşlarına. Bu defa yine çocuklardan biriydi liderimiz. Liderlik yapan geride kalanlara yardım etmeyi, onları beklemeyi, ekibi bir arada tutma becerisini deneyimliyor elinden geldiğince. Orman barınağına kadar tırmandık bir hızla. Arada yorulanlar, söylenenler... Ancak barınağa vardıktan sonra yine duramadık ve ağaç okula kadar yürüdük hep birlikte. Ağaç okul dediğimiz, fırtınada devrilmiş kocaman bir ağaç. Köklerinden en uzun dallarına  kadar inceleyebildiğimiz, üzerinde oturup sohbet edebildiğimiz kocaman bir ağaç. Ağaç devrilince ölür mü? Üzerinde kimler yaşar? Bu kadar çok ve farklı mantar, ağacın üzerinde ne yapıyor? Veya ılık güneşi hissederek ve sakince ağacın üzerinde oturup sadece havadan sudan muhabbet etmek nasıl bir şey? Tünediğimiz ağaçta öyle bir dalmışız ki sohbete, baktık saat almış başını gitmiş; koşar adım döndük kampa, ekşi maya simitleri alıp okula dönmeye J.